Από πού προήλθαν τα λέιζερ;

Η θεωρία του λέιζερ (Ενίσχυση λέιζερ με διεγερμένη εκπομπή ακτινοβολίας) ξεπήδησε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1917, ο οποίος υπέδειξε μια σειρά τεχνικής θεωρίας σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και ουσίας (Zur Quantentheorie der Strahlung).

Σύμφωνα με τη θεωρία, υπάρχουν διαφορετικοί αριθμοί σωματιδίων που κατανέμονται σε διαφορετικά ενεργειακά επίπεδα. Και τα σωματίδια σε υψηλό επίπεδο ενέργειας θα μεταπηδήσουν στο χαμηλό επίπεδο ενέργειας όταν διεγείρονται από ένα συγκεκριμένο φωτόνιο. Σε χαμηλό ενεργειακό επίπεδο, θα εκπέμπεται φως της ίδιας φύσης με το φως που το διεγείρει. Και ένα φως εβδομάδας μπορεί να διεγείρει ένα δυνατό φως σε μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Μετά από αυτό, οι Rudolf W.Ladenburg, Valentin A. Fabrikant, Willis E. lamb, Alfred Rastler Joseph Weber και πολλοί ερευνητές συνεισέφεραν στην εξερεύνηση των λέιζερ.

Σήμερα, θα ήθελα να δώσω μεγαλύτερη προσοχή στην εφαρμογή λέιζερ, όπως η κοπή και χάραξη με λέιζερ, η συγκόλληση με λέιζερ και η σήμανση με λέιζερ. Η εφαρμογή της κοπής με λέιζερ ξεκίνησε το 1963, ήταν δημοφιλής με τέσσερα πλεονεκτήματα, υψηλή ελαφρότητα, υψηλή κατεύθυνση, υψηλή μονοχρωματικότητα και υψηλή συνοχή. Δεν υπάρχει παραμόρφωση και φθορά του εργαλείου κατά τη λειτουργία, καθώς το λέιζερ δεν έρχεται σε επαφή με το υλικό επεξεργασίας. Επιπλέον, είναι μια ευέλικτη επεξεργασία που κόβει και τρυπάει γρήγορα το μεταλλικό υλικό με υψηλή ένταση δέσμης και ισχυρή ενέργεια.

Επιπλέον, αν έχετε ακούσει ποτέ συγκόλληση με λέιζερ, μια νέα υποκατάσταση της συμβατικής συγκόλλησης, θα ξέρετε ότι είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος. Όχι μόνο λόγω της μεγάλης προσαρμοστικότητας, αλλά και λόγω των περιεκτικών πλεονεκτημάτων.

Με βάση την οπτική δέσμη λέιζερ, οι εργαζόμενοι μπορούσαν να συγκολλήσουν το μεταλλικό υλικό χωρίς το πληρωτικό και τη ροή συγκόλλησης. Σε σύγκριση με την παραδοσιακή συγκόλληση τόξου αργού, τον πιο συνηθισμένο τρόπο συγκόλλησης αυτή τη στιγμή, η συγκόλληση με λέιζερ ινών θα μπορούσε να περάσει μέσα από το διαφανές υλικό, το οποίο θα μπορούσε να αποτρέψει σε μεγάλο βαθμό τον τραυματισμό του από την μακρινή επεξεργασία. Και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ακραίο περιβάλλον, όπως υψηλή θερμοκρασία, υψηλό κρύο και ραδιενεργό περιβάλλον.